முக்காலம்

நடுநடுங்கும் நடுநிசி மயான அமைதி

நாவறண்டு நாடி சுண்டி இழுத்திட

அடுப்பறையில் உறங்கிய கருவாட்டுக் கருந்திருடனை

பேயென்று நினைத்து கிலிதொற்ற நடுங்கியதும்

உடற்குருதி உறைய இரத்தக் குழாய் சுருங்கிட

உயிர்வாயுப் பற்றாக்குறையைப்

போக்கிட அகலவாய்

வெடித்தஉதடு பனிப்புகையைக் கக்கிட

கோரைப்புல்லின் தலைக்குனிவைப் பார்த்தோரே நடுங்கினரே..!

குளிர் காலம் தொடங்கிற்றல்லோ.,

பனிக்கட்டித் தூறல்

விழுமல்லோ..!

தைமாத தரைநடுங்கிட

பனிப்பெய்ததன்றோ.?

மார்கழியோ மரம்நடுங்கிட

பனிக்கட்டி உதிருமின்றோ.!!!!

-ராம் கோவை Ram Kamal

பிரிதொரு நாளொன்றிலே

தகிக்கும் நெருப்பில் தவித்தேனும்

தூய தங்கமென தெளிவேனோ?

கருகிச் சாம்பலெனக் கரைவேனோ?

எங்கும் அழுக்காறின் புகைச் சூழ

இதயம் சருகாகி உதிர்வேனோ?

இரும்பின் திறன் கொண்டு மலர்வேனோ?

தங்கிப் போகவந்த இடங்கூட

தணலாய்ச் சுடுவது கண்டுணர்வேனோ?

எதுவும் நிலையற்றதென அறிவேனோ?

-சுமன் Suman Maha

அது ஒரு மழைக்காலம்

கருக்கொண்ட கார்முகிலின் பிரசவிப்பாய்

பூந்தூரலெனத் தொடங்கி

ஊசிச் சாரலென

ஆழப்பதிய துவங்கியது

மறுப்புக் குடையின்றி

வெளிப் புறப்பட்ட

பூந்தென்றலாய் அவளும்

வான் காதலனின் பூத் தோரணங்களோடு

அடங்கொண்ட மனம்போல்

ஆங்காரப் பேய்மழையாய் அடித்ததில் புறந்தெரிய

உட்குத்திப் போனது மின்னலொன்று ஆல்விருட்ச மொன்றினடியில்

வான் காதலனை

கொஞ்சந்தள்ளி வைத்திடயெண்ணி நின்றதில்

மரத்தடியோர களிமண் கரைசலில்

நிலைத்துப் போனதவள்

விழிமலர்கள்

கருநீராய் கரைந்தது களிமண்ணா

கன்னியிவள் மனதா

கார்வண்ணன் அறிவானோ...???

-சரவணா ஹரி