உணவை வீணாக்காதீர்

மஞ்சள் காவியடித்து

மஞ்சம் புல்லால் கூரை வேயப்பட்டிருந்த

அவ்வகன்ற கிராமத்து வீட்டின்

கொல்லைப் புறத்தில்

வளைந்த மண் குலுமைகளிரெண்டில்

நிறைக்கப்பட்ட நெல்மணிகள் போக

காது வைத்த பெரிய அண்டாக்கள் நான்கிலும்

புகை மூட்டத்திற்கிடையில்

மாய்ந்து மாய்ந்து அவிந்து கொண்டிருக்க

விறகடுப்பின் வெக்கையில்

வெந்து கொண்டிருந்தனர்

நெல்லோடு அம்மாச்சியும் அம்மாவும்

பள்ளியிறுதி விடுமுறைக்கு போயிருந்த என்னை

முற்றத்துத் தரையில் கோரைப்பாயில்

மாமன்மகன் மோகனுடன்

தூங்கச் செய்திருந்தனர்

அவிந்த நெல்லின் வாசம்

நாசியைத் துளைக்க

நெடி தாளாது

உறக்கம் கலைந்து

மேல் கிடந்தவனின் காலை விலக்கி

பின்புறம் ஓடிப் பார்க்க

சூழ்ந்திருந்த புகைமண்டலத்தின் நடுவே

இருவரும் இருப்பதைக் கண்டு

தூக்கக் கலக்கத்திலிருந்த நான்

திகைத்த நொடி

போய்த் தூங்குடாக் குட்டி

என்ற வார்த்தைக்கு கட்டுப்பட்டு

மீண்டும் பாயில் உருண்டேன்

காலம் பல கடந்தாயிற்று

நாகரீகம் மாற்றிப் போட்டதில்

நகரத்தில் இன்று....

அடிக்கடி நினைவுகளில்

கிராமப் பெண்களின் கஷ்டநஷ்டங்கள்

கைகளில் சோறெடுக்கும் போதெல்லாம்

ஒவ்வொரு பருக்கைச் சோறும்

உணவை வீணாக்காதீர்களென

சொல்லிக் கொண்டே தான் இருக்கிறதின்றும்....