மழைமீது காதல்

மழைவாசம் மிகுந்த இளங்காலை பொழுதில்

குடைதேட மறந்த குழந்தை மனதுடன்

உடை நனைய மலர்ந்த உற்சாகத் துள்ளலுமாய்

நடை பயின்ற எந்தன் நினைவு கோலங்கள்

சேறென்றோ சாலை பழுதென்றோ உணரா

சீற்றங்கள் கொண்ட தாய் குரலை மதியா

காற்றோடு வந்த கருஞ்சேறை அணிந்த

வற்றாத மகிழ்ச்சி மழையைக்கால் மிகுதி

நண்பர்கள் கூடி ஆனந்தம் பொங்க

விண்ணதிரு மெங்கள் கூத்தாடல் கேட்டு

விண்சோம்பல் களைந்து வேகத்தை கூட்ட

கொண்டோமே காதல் மழைமீது அன்று

மழைமேகம் கண்டு உடை நனையுமென்று

குடைதேடு மெந்தன் தற்கால வாழ்வில்

கரையாத சோகக் கதை சேர்த்து வைத்து

விரைகின்றோம் வாழ்க்கை சுவையிழந்த தென்று..!