மகத்துவம்

இருவிழியில் திரையிட்டிருந்த அவ்வேளையில்

இமைக்கதவின்மேல் தன்னிதழ் பதித்தாள்

கனத்த காற்றினில் மிதந்து வந்த

வண்ணத்துப்பூச்சியின் மென்னிறகாய்

விரல் கொண்டு மடை தடுத்தாள்

சிறுகுழந்தையாய் மடியேறியமர்ந்து

மார்பழுந்தத் தழுவி

ஆலிங்கன ஸ்வரலயத்தின்

இசை தொடுத்தாள்

சங்குக் கழுத்தின் வியர்வைத் துளிகளை

ஸ்பரிசித்த இதழ்களுக்கு

உவர்ப்பின் சுவையும்

இனிப்பாய் மாறியது

அலைகளில் நுழைந்த விரல்கள்

கனவுலக காப்பியத்தின்

முதல்வரியை எழுதத் தொடங்கின

மூச்சுக்காற்றின் வெப்பத்தில்

மெழுகுமேனியிலெங்கும்

முத்துக்கள் தோன்றி

முத்தமிட அழைத்தன

விரகம் மிகுந்து இறுகிய கணத்தில்

உள்ளே நுழைய இயலாத காற்று

தன் பங்கிற்கு உஷ்ணிக்கத் தொடங்கியது

அவயங்களின் பசியை

பங்கமின்றித் தீர்த்துக்கொள்ள

அச்ச அணைகள் உடைக்கப்பட்டன

ஊடலின் பின்னான கூடலில்

ஒன்றிணைந்து உச்சம் தொட

இத்தனை அவசரமென்னவென

கட்டில் முனகத் தொடங்கியது

மௌனம் பேசியிழைந்த

அங்கங்கள் சப்தித்த

ராகத்தின் தாளவேகம் கூட

ஆர்த்தெழுந்த முனகல் ஒலி

நீண்ண்ண்ண்டொலித்து நின்றபோது

மகிழ்ச்சி வெள்ளமங்கு பாய்ந்திருந்தது

ஈருயிர் இணைந்து

ஓருயிரான அந்நொடிக்குத்தான்

எத்தனை மகத்துவம்!